Stworzono 10 drużyn czteroosobowych. Uczestniczyli przedstawiciele wszystkich
klubów z wyjątkiem klubu krakowskiego, który był w trakcie reorganizacji.
Przekazywano telegramy od stacji do stacji.
Przez następne lata odbyło się jeszcze wiele imprez sportowych o charakterze
krajowych.
Pierwsze międzynarodowe zawody organizowane z inicjatywy Polskiego Związku
Krótkofalowców odbyły się w dniach 17-30.12.1933 roku.
Zapowiedź zawodów ukazała się numerze 10/1933 "Krótkofalowca Polskiego",
zaś oficjalny komunikat o I Międzynarodowych Zawodach PZK oraz regulamin
tych zawodów ukazał się w numerze 11/1933 "Krótkofalowca Polskiego".
ZG PZK powierzył organizację zawodów Lwowskiemu Klubowi Krótkofalowców.
W ramach promocji zawodów organizatorzy przygotowali komunikaty w języku
angielskim i rozesłali je przez Polskie Biuro QSL do ponad 6000 krótkofalowców
oraz doprowadzili do ogłoszenia komunikatu o zawodach przez 300 stacji
nadawczych w USA. Ponadto zaproszenia do zawodów wysłane zostały do wszystkich
organizacji krótkofalarskich na świecie oraz do redakcji zagranicznych
czasopism krótkofalarskich.
Po tak szeroko zakrojonej kampanii informacyjnej nie dziwi, że w zawodach
uczestniczyło ponad 1000 zawodników z 45 krajów wszystkich kontynentów.
Nawet dziś stanowi to powód satysfakcji dla organizatora.
Regulamin ówczesnych zawodów zawierał niezwykle ciekawy punkt, według
którego zaliczenie łączności następowało tylko w przypadku otrzymania
karty QSL od korespondenta. Karty od zagranicznych uczestników zawodów
musiały wpłynąć do Polskiego Biura QSL we Lwowie w terminie do dnia 30
kwietnia 1934.
W czasie trwania zawodów zabroniona była jakkolwiek praca polskich stacji
z wyjątkiem tych uczestniczących w zawodach.
Aby uatrakcyjnić pierwsze polskie zawody, udało się zebrać szereg nagród,
między innymi głośniki, podzespoły radiowe oraz lampy nadawcze dużej mocy,
w tym lampę 100-watową o wartości 500 złotych. Najcenniejszą nagrodą był
jednak kryształowy puchar przechodni ufundowany przez Państwowe Zakłady
Tele i Radiotechniczne. Zgodnie z regulaminem fundatora przechodził na
własność tego klubu, który zdobył go na własność trzy razy z rzędu.
Wyniki zawodów opublikowane zostały w "Krótkofalowcu Polskim"
6-7/1934 oraz 8/1934. Opracowanie wyników zajęło komisji cztery miesiące.
Oficjalnemu ogłoszeniu wyników I Międzynarodowych Zawodów nadano nadzwyczajną
rangę. Uroczyste ogłoszenie wyników nastąpiło 31 października 1934 roku
we Lwowie, a uroczystość transmitowana była przez Polskie Radio w programie
ogólnopolskim.
Wśród gości wymienić należy dyrektora PR Lwów Witołda Koreckiego, równocześnie
prezesa LKK, prezesa PZK płka Karaffa Kraeutenkrafta, dr Tadeusza Malarskiego
z Politechniki Lwowskiej honorowego członka LKK oraz przedstawicieli firm
Tungsram, Philips, Natawis, Telefunken, Marconi - fundatorów nagród.
W trakcie tej uroczystości wręczono też nagrody za zawody Maksimum QSL
Propagandowych, II Wiosenne Zawody ŁKRN i Maksimum QSO dnia.
W zawodach uczestniczyło 43 krótkofalowców polskich z Lwowskiego Klubu
Krótkofalowców, Krakowskiego Klubu Krótkofalowców, Łódzkiego Klubu Radionadawców,
Wileńskiego Klubu Krótkofalowców, Polskiego Klubu Radionadawców, Poznańskiego
Klubu Krótkofalowców,
Pierwsze zawody wygrał Jan Ziembicki SP1AR ze Lwowa przed Franciszkiem
Kłósko SP1DN z Trzebini i Marcelim Sławińskim SP1ED ze Lwowa. W kategorii
klubów zwyciężył LKK, zdobywając puchar przechodni PZTiR, wyprzedzając
zdecydowanie Krakowski Klub Krótkofalowców i Łódzki Klub Radionadawców.
Wśród uczestników zagranicznych zwyciężyli SU1EC przed EI5F i SU1CH.
W roku 1934 ZG PZK ponownie powierzył LKK zorganizowanie II Międzynarodowych
Zawodów PZK. Odbyły się one w dniach 2-16 grudnia. LKK rozesłał ponad
8000 ulotek reklamowych do amatorów z całego świata, podobnie jak w roku
poprzednim informując redakcje czasopism krótkofalarskich i organizacje
krótkofalarskie.
W tej edycji zawodów uczestniczyło już 71 stacji polskich, w tym najwięcej,
bo 26, z LKK. Zawodnicy polscy nawiązali łącznie 5930 łączności.
Zawody ponownie wygrał Jan Ziembicki SP1AR przed Franciszkiem Kłósko SP1DN
z Trzebini. W kategorii klubów zwycięstwo przypadło ponownie Lwowskiemu
Klubowi Krótkofalowców przed Krakowskim Klubem Krótkofalowców.
Oficjalne ogłoszenie wyników i wręczenie nagród za II MZ PZK odbyło się
22.02.1936 roku w lokalu Lwowskiego Klubu Krótkofalowców przy ulicy Zyblikiewicza.
Również i w tej edycji zawodów organizatorzy zapewnili atrakcyjne nagrody,
w tym odbiornik radiowy ufundowany przez PZTiR oraz wiele cennych podzespołów
radiowych.
Doskonała organizacja dwóch pierwszych edycji Międzynarodowych Zawodów
PZK sprawiła, że trzeci raz z rzędu LKK ponownie otrzymał zadanie zorganizowania
kolejnych zawodów w roku 1935. Tradycyjnie już zawody odbyły się grudniu
(od 8 do 22). W regulaminie zawodów wprowadzono zapis określający zasady
nagradzania zawodników zagranicznych. Zgodnie z zapisem paragrafu 7 zawodnikom
zagranicznym przyznawane były dyplomy po jednym na każde państwo dla zawodnika,
który uzyskał największą liczbę punktów z danego państwa. Trzej zawodnicy,
którzy uzyskali największą liczbę punktów wśród zawodników zagranicznych,
nagrodzeni byli dyplomami i roczną prenumeratą "Krótkofalowca Polskiego".
W zawodach uczestniczyło 69 stacji krajowych, z czego sklasyfikowano 65.
Przeprowadziły one 6296 łączności. Zawody wygrał SP1DE przed SP1FI i SP1DC.
W klasyfikacji klubowej zwyciężył po raz trzeci Lwowski Klub Krótkofalowców,
zdobywając w ten sposób na własność kryształowy puchar ufundowany przez
PZTiR. Drugie miejsce ponownie przypadło Krakowskiemu Klubowi Krótkofalowców.
W zawodach uczestniczyło 639 stacji zagranicznych, w tym 495 z Europy.
Zawody wygrał SU1SG przed CT1AH i J5CC.
W roku 1936 nie udało się zorganizować zawodów.
Kolejne IV Zawody Międzynarodowe PZK odbyły się w roku 1937. Ponownie
organizacja zawodów powierzona została LKK. Zmieniony został termin zawodów.
Odbyły się one w dniach 16-30 maja 1937 roku.
W roku 1937 w związku z trzykrotnym zwycięstwem w Międzynarodowych Zawodach
PZK i zdobyciem na własność pucharu ufundowanego przez Państwowe Zakłady
Tele i Radiotechniczne, Lwowski Klub Krótkofalowców ufundował srebrny
puchar jako nową nagrodę przechodnią w MZ PZK. Ten nowy puchar został
zdobyty przez WKK. Wstępne wyniki IV MZ PZK przedstawione zostały w KP
8/1937. Wyniki ostateczne zamieszczono w KP 1/1938.
Dzienniki zawodów nadesłało 70 stacji polskich. Łącznie nawiązały one
6672 łączności, w tym około 1000 z USA. Z sześcioma kontynentami pracowało
9 stacji, zaś 12 stacji przeprowadziło łączności z 5 kontynentami. Jedenastu
zawodników przeprowadziło łączności z 30 krajami.
Wyniki zawodów były lepsze niż poprzednich latach. Wpłynęło na to przeniesienie
zawodów na maj. Otwarcie pasma 10m dodatkowo poprawiło osiągnięcia stacji
polskich. Lepsze rezultaty uzyskały stacje, które znały zasady propagacji
(pory do pracy na różnych pasmach, martwe strefy) oraz posiadały dobrze
zautomatyzowany sprzęt wielopasmowy i dobre anteny.
Wielu zagranicznych zawodników skarżyło się na fatalną jakość sygnałów
stacji polskich. Niestabilność częstotliwości i brzydki ton (RAC) były
podstawowymi zarzutami. Amerykanie protestowali przeciwko dopuszczeniu
do pracy w eterze stacji o tak fatalnych sygnałach. Wnioski te doprowadziły
do zapisu w kolejnym regulaminie zawodów o zaliczeniu tylko łączności
o raportach z tonem T6 lub lepszym.
Wyniki zawodników zagranicznych podane zostały w KP 3/1938. Uczestniczyło
w nich 763 zagranicznych zawodników, w tym 201 z USA.
W roku 1938 organizację V Międzynarodowych Zawodów PZK przejął z polecenia
ZG PZK Wileński Klub Krótkofalowców. Zawody rozpoczynały się w niedzielę
1 maja o godzinie 00.00 i kończyły w niedzielę 15 maja o godzinie 24.00.
Aby zachęcić krótkofalowców polskich do pracy w paśmie 28MHz, regulamin
przewidywał dodatkowy mnożnik (x4) za łączności w tym trudnym technicznie
paśmie.
Sposób zaliczania łączności w zawodach komplikował pracę komisji zawodów
i przedłużał drogę kart QSL do polskich stacji. W okresie zawodów karty
nadchodzące do PB QSL a potwierdzające łączności w V MZ PZK były bezpośrednio
przekazywane po otwarciu listów do Komisji Zawodów w Wilnie. Powołano
w tym celu zespół składający się z kolegów nieuczestniczących w zawodach:
Andrzej Grossman SP1UX, Mieczysław Kapczyński SP2AE, Bolesław Wiśniowiecki
SP1QX, Edmund Kozanecki SP2KE. Po obliczeniu wyników zawodów karty przekazywano
kierownikowi PB QSL (Gleb Krugłowski SP1MX) celem rozesłania do klubów.
Komisja Zawodów WKK działała w składzie: Stanisław Skrobecki SP1CH, Jan
Ziembicki SP1AR, Wacław Łupiński SP1WL, Aleksander Witort SP3AW, Ryszard
Popławski SP3RP.
Wstępne wyniki V MZPZK podano w KP 9/1938, wyniki ostateczne ukazały się
w KP 3/1939. Rozliczenie zawodów przez WKK opóźniło się między innymi
z powodu przeniesienia PB QSL do Warszawy, co przedłużyło drogę kart QSL
do komisji zawodów.
Uczestniczyło łącznie 114 zawodników polskich, w tym najwięcej z LKK -
20, WKK - 18, ŁKRN - 16, PKRN - 16.
W punktacji zespołowej zwyciężył po raz drugi Wileński Klub Krótkofalowców,
wyprzedzając ŁKRN i PKRN. W zawodach po raz pierwszy sklasyfikowano stację
ZHP. Wśród stacji indywidualnych wygrał SP2LM przed SP1JB i SP1MJ. Najwięcej
łączności w zawodach uzyskał SP1MJ ze Lwowa - 501, pracował jednak tylko
na 3 pasmach i zawody przegrał.
W zawodach wzięło udział ponad 1000 stacji zagranicznych, sklasyfikowano
zaś 863, stacje w tym 508 europejskich. Uczestniczyły stacje z 50 krajów,
w tym 26 europejskich. Najwięcej uczestników zawodów pochodziło z USA
- 290, Anglii - 214, Szwecji - 34 stacje.
Zawodnicy z USA narzekali po zawodach, że nie otrzymują kart QSL od polskich
stacji oraz na zbyt długie wywołania polskich stacji i słabą technikę
pracy kontestowej.
Kolejne VI Międzynarodowe Zawody PZK zaplanowane zostały na dni 16-30.04.1939
roku. Opóźniony regulamin ukazał się dopiero w majowym numerze "Krótkofalowca
Polskiego". Regulamin tych zawodów był podobny do poprzedniego. Miał
też być wysyłany indywidualnie do wszystkich krótkofalowców polskich.
Brak jest danych o przeprowadzeniu tej ostatniej przed wojną edycji MZ
PZK.
Powojenny Polski Związek Krótkofalowców nie zdążył zorganizować zawodów
międzynarodowych, gdyż włączony został w struktury LPŻ.
Pierwsze po wojnie oficjalne zawody krótkofalarskie zorganizowane zostały
przez Centralny Klub Łączności LPŻ w dniu 12 października 1952 roku -
w Dniu Wojska Polskiego. Nazwano je I Polskie Zawody Krótkofalarskie.
Zawody trwały od godziny 9.00 do 21.00 w pasmach 80,40,20 metrów i mogły
w nich uczestniczyć jedynie stacje z tzw. krajów demokracji ludowej. W
zawodach obowiązywało wywołanie w języku rosyjskim, zarówno w części telegraficznej,
jak i fonicznej. Uczestniczyły w nich 77 stacje z ZSRR, Czechosłowacji,
Rumunii, Węgier, Bułgarii i Polski. Najlepsza polska stacja klubowa SP2KGA
zajęła 24. miejsce.
Warto zwrócić uwagę na charakterystyczne zdanie z komentarza do wyników
zawodów ogłoszonych w "Radioamatorze" nr 3/1953: "Zawody
wykazały wysoką klasę krótkofalowców radzieckich. Mistrzowska radiostacja
radziecka miała tysiąc razy więcej punktów od radiostacji zajmującej ostatnie
miejsce. Zawody "SP" spełniły swoje zadanie, ponieważ nawiązano
jeszcze ściślejszą współpracę między krótkofalowcami Związku Radzieckiego
i krajów demokracji ludowej w celu coraz bardziej efektywnej walki o utrwalenie
światowego pokoju".
Kolejne II Międzynarodowe Zawody Krótkofalowców LPŻ odbyły się 17.10.1953
roku. Zbyt późno rozesłane przez organizatorów zaproszenia i regulamin
sprawiły, że w zawodach wystartowało niewiele stacji, szczególnie z ZSRR.
W zawodach sklasyfikowano jedynie 26 stacji klubowych i 35 indywidualnych.
Z Polski wystartowały jedynie 4 stacje klubowe i 14 indywidualnych.
Pierwsze dwa miejsca w kategorii stacji klubowych zajęły stacje radzieckie,
ale trzecie miejsce przypadło SP5KAB. W kategorii stacji indywidualnych
na czwartym miejscu uplasował się SP6WF. Zwyciężyła stacja OK3IA.
III Międzynarodowe Zawody Krótkofalowców odbyły się w październiku 1954
roku. Po raz pierwszy w kategorii stacji klubowych zwyciężyła polska stacja
SP9KAD z Krakowa, czwarte zaś miejsce przypadło SP2KAC z Gdańska. Stacja
organizatora zawodów SP5KAB zajęła 12. miejsce.
W klasyfikacji stacji indywidualnych zwyciężył DM2ABL, zaś najlepsza polska
stacja SP9KJ zajęła 10. miejsce.
IV Międzynarodowe Zawody Krótkofalarskie zorganizowano w październiku
roku 1955, jak zwykle w Dniu Wojska Polskiego. Zawodom nadano duży rozgłos.
Stacja SP5KAB nadawała codzienne komunikaty Komitetu Organizacyjnego zawodów.
Komunikaty te były też rozsyłane w formie pisemnej do polskich stacji.
Dla zwiększenia udziału polskich uczestników ułatwiono uzyskanie licencji
wielu chętnym, jak też prolongowano licencje wygasające. Było to niecodzienne
postępowanie władz, zazwyczaj niezwykle nieprzychylnych dla ubiegających
się o zezwolenia. Przed zawodami głównymi zorganizowano zawody kontrolne,
aby lepiej przygotować polskie stacje. Samo otwarcie zawodów odbyło się
równocześnie na trzech pasmach, gdzie nadano okolicznościowe audycje poprzedzone
hymnami krajów uczestniczących w zawodach. Do wszystkich uczestników przemawiał
też prezes LPŻ, generał Józef Turski.
W zawodach uczestniczyło 745 stacji z krajów demokracji ludowej.
W klasyfikacji generalnej stacji telegraficznych najlepsza polska stacja
SP5FM zajęła 22 miejsce, zaś w kategorii stacji fonicznych najlepsza z
polskich stacji SP9KAD uplasowała się na 9. miejscu. W łącznej klasyfikacji
krajów ekipa polska zajęła 3. miejsce za ZSRR i Czechosłowacją. Wynik
ten odzwierciedlał dostęp do krótkofalarstwa w tych krajach.
Pierwsze powojenne otwarte międzynarodowe zawody PZK zorganizowano dopiero
w roku 1962. Były to zawody Milenium SP Contest. Na wniosek SPDXC te właśnie
zawody przekształcone zostały w roku 1963 w SPDX Contest. Są one kontynuacją
zapoczątkowanych w roku 1933 Międzynarodowych Zawodów PZK.
Od roku 1966 na podstawie decyzji ZG PZK z 21 grudnia 1965 roku oraz 11
stycznia 1966 roku organizację zawodów SPDX Contest powierzono Klubowi
SPDXC. Od roku 2002 SPDXC - Stowarzyszenie Miłośników Dalekosiężnych Łączności
Radiowych - kontynuuje tę pracę. Historia zawodów SPDX Contest będzie
zapewne przedmiotem późniejszych opracowań.
Tomasz Ciepielowski SP5CCC
Zwracam się z gorącym apelem o nadsyłanie wszelkich materiałów, które
mogą wzbogacić naszą wiedzę o krótkofalarstwie polskim i ocalić ją od
zapomnienia (e-mail: spccc@astercity.net,
adres: Tomasz Ciepielowski, skr. poczt. 19, 03-996 Warszawa 131.
Pełny tekst artykułu na stronach magazynu
|