Seryjną produkcję radiostacji PP4 i PP4A uruchomiono we Francji w ostatnich latach pierwszej wojny światowej. Oba modele wykorzystywane były w piechocie (do szczebla pułku włącznie) do łączności telegraficznej w pobliżu pierwszej linii frontu. W niekorzystnych warunkach mogły służyć jedynie do nadawania krótkich meldunków „w ciemno”, to jest bez potwierdzenia odbioru.
Zasięg działania w przeciętnych warunkach terenowych wynosił około 3km. PP4 zaprojektowano jako stację wyłącznie nadawczą, mogącą współpracować z dowolnym urządzeniem odbiorczym. Z PP4A uczyniono stację nadawczo-odbiorczą, dodając do nadajnika PP4 odbiornik detektorowy typu A (A1). Warto poznać konstrukcję wojskowych nadajników iskrowych:
Więcej w ŚR 4/2008.