Radiostacja "Siewier" została opracowana w 1940 i była podstawową radiostacją do zadań specjalnych w Armii Czerwonej w latach II wojny światowej.
Radiostacja ta była bateryjnym, zespolonym urządzeniem nadawczo-odbiorczym przeznaczonym do łączności telegraficznej emisją CW na dystansie co najmniej 700 km. Część nadawcza pracowała w zakresie 3,4-6,3 MHz, a część odbiorcza w zakresach 3,5-6,8 MHz i 6,5-12,0 MHz.
W urządzeniu wykorzystano lampy 2K2M, a zasilanie zapewniały dwa ogniwa 3S/1,5 V i cztery baterie BAS-60/60 V.
Więcej w ŚR1/2009.