Rozmowa z Witoldem Kasińskim

Rok 2005 jest rokiem obchodów 80-lecia Polskiego Radia. 1 lutego 1925 roku rozpoczęto nadawanie programu radiowego, emitowanego ze stacji nadawczej Polskiego Towarzystwa Radiotechnicznego w Warszawie na fali 385 metrów. Był to próbny program i zarazem eksperyment techniczny, który poprzedził powstanie 18 sierpnia 1925 r. Polskiego Radia. Z okazji tak wspaniałego jubileuszu redakcja ŚR przeprowadziła wywiad z byłym dyrektorem technicznym Polskiego Radia Rozgłośni Centralnej 3 – Witoldem Kasińskim.

Redakcja ŚR: Należy Pan do grona ludzi od lat oddanych technice radiowej Polskiego Radia, ale podobno zaczynał Pan swoją przygodę z radiem od wstąpienia do PZK. Niedawno dowiedziałem się, że ma Pan legitymację PZK ze znakiem nasłuchowym SP-025-X wydanym 31 grudnia 1950 roku, ale nigdy nie starał się Pan o licencję radioamatora. Jakie zatem były Pana początki związane z radiem?

Witold Kasiński: Będąc jeszcze uczniem, w 1950 r. wstąpiłem do Polskiego Związku Krótkofalowców, co miało niewątpliwie decydujący wpływ na wybór kierunku studiów na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej. Sześcioletnie studia ukończyłem ze specjalnością mgr inżyniera elektroakustyka i w 1957 r. rozpocząłem pracę w rozgłośni Polskiego Radia przy ulicy Myśliwieckiej.
Zanim zostałem tam dyżurnym inżynierem, przeszedłem przez wszystkie stanowiska techniczne, co mi się niezmiernie przydało, gdy pracowałem później jako konstruktor urządzeń dla radia i telewizji. W rozgłośni pracowałem przez kilka lat, w czasie których wraz z doświadczonym inżynierem, który był również znanym muzykiem i kompozytorem - Jerzym Geislerem, dokonywaliśmy pierwszych nagrań stereofonicznych. Równolegle, pragnąc rozszerzyć swą wiedzę, pracowałem jako konstruktor w nowo powstałym zapleczu technicznym Polskiego Radia - Zakładach Wytwórczych Urządzeń Radia i Telewizji (obecny CENRiT). Wkrótce przeniosłem się do tych Zakładów całkowicie i przepracowałem tam jako kierownik działu produkcyjnego i jako konstruktor do końca 1980 r.
W latach 1967-80 na swoje konstrukcje otrzymałem z Urzędu Patentowego 5 świadectw autorskich o dokonaniu wynalazku. W pierwszych latach siedemdziesiątych pracowałem również w niepełnym wymiarze godzin w Zakładzie Dydaktyki Medycznej Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, zajmując się zastosowaniem najnowszych zdobyczy elektroniki w medycynie. Opublikowałem wówczas na łamach wydawanego tam czasopisma naukowego artykuły: „Perspektywy zastosowania holografii w medycynie” i „Systemy łączności w ośrodkach intensywnego nadzoru szpitalnego”. Przez ponad 10 lat byłem dyrektorem technicznym Rozgłośni Centralnej 3.
Na krótkofalarstwo do tej pory nie miałem czasu, ale jestem na bieżąco w kontakcie z kolegami z Piekar Śląskich, z Ginterem SP9ZW na czele, i być może za ich namową i przy ich pomocy uda mi się zdobyć licencję krótkofalarską i popracować na pasmach amatorskich....

ŚR - 07/2005