Między innymi przedstawiona jest historia tego sposobu przesyłania tektów oraz w bardzo ogólnym zarysie zasada działania.

Sposób przesyłania tekstów "Hellschreiber" został opatentowany w 1929 roku przez dra Rudolfa Hella i jeszcze obecnie jest użytkowny w oryginalnym formacie. Hellschreiber jest z powodzeniem użytkowany do przesyłu tekstu i był bardzo popularny w czasie gdy dalekopisy były skomplikowane i bardzo kosztowne. System odbiorczy Hell’a zawierał tylko dwa ruchome części. Pierwotnie Hellschreiber był głównie użytkowany dla przekazywania informacji z linii frontu, gdzie to użytkowanie był o kontynuowane nawet do roku 1980. Wojskowa wersja była używana przez German Kondor Legion podczas wojny w Hiszpanii w 1933. Podczas II Wojny Światowej, Hellschreiber był szeroko użytkowany w polowej wojskowej komunikacji jako urządzenie odpowiednie w charakterze do urządzenia przenośnego; wyposażenie proste i pewne w użyciu. Obecnie używa się terminu „Feld Hell” lub „Field Hell” jako reprezentatywne do urządzenia polowego dla wojskowych zespołów informacji prasowych.

Każdy znak transmisji „Field-Hell” jest przedstawiany jako seria kropek w pewnej ściśle ustalonej matrycy, podobnie jak sposób drukowania w drukarce igłowej (mozaikowej). Kropki danego znaku są wysyłane w ustalonym czasie i porządku, kolumnami od lewej do prawej, przy czym kolejność kropek w kolumnie od dołu do góry. Każda matryca danego znaku reprezentowana jest konkretną lokalizacją każdej kropki. Porządek wysyłki kropek jest następujący: A1, A2, A3, ..A7, B1, B2, itd. Aktualnie w pewnym uproszczeniu jest używanych 14 kropek w kolumnie i są reprezentowane jako pary punktów.

Na powyższym rysunku, pokazano lokalizacje poszczególnych punktów matrycy znakowej tekstu. Są też odstępy pomiędzy znakami oraz nie transmitowane elementy. Te transmitowane elementy są zaznaczone jako czarne kropki – piksele (ang. pixels). Przesłaniu podlega około 22% kropek (tylko te czarne). Inaczej mówiąc, przeciętny współczynnik prędkości transmisji jest wysoki, co ma zdecydowanie duże znaczenie dla prawidłowego odczytu w szumach i zakłóceniach.

150 znaków jest transmitowanych w każdej minucie. Każdy znak trwa 400 ms. W tym czasie transmisji podlega 49 pikseli, każdy piksel trwa 8.163 ms. Szybkość transmisji to 1/8.163 = 122.5 bodów.
 
W komunikacji radioamatorskiej stosowane są odpowiednie programy. Są to programy, których autorzy albo w ogóle nie pobierają żadnych opłat lub opłaty licencyjne są bardzo niskie. Ponadto podłącznie transceivera do komputera jest bardzo proste, oczywiście z wykorzystaniem karty dźwiękowej. Interfejs tego podłaczenia można znaleźć w internecie wszedzie. Dla komputerów PC są stosowane następujące programy: MixW, IZ8BLY i MultiPSK. Dla komputerów MAC to Cocoamodem i Multimode.

03-04-2006